در ضمیرش مقامِ شاگردی نهفته بود تا در کمالِ شخصیتِ علمی و هنری، شاگردانی تربیت کند تا راهِ استاد را به شایستگی ادامه دهند.

بخت هم با او یار بود تا علاوه بر استعداد و علاقه‌ی بسیاری که به هنر داشت، از محضر استادانی شهیر و توانمند در عرصه‌ی معماری و خوشنویسی هم بهره‌مند باشد.

شایسته است یاد کنیم از استاد احمد فتوت، داییِ گرانقدرِ مهندس مددی که شاید مهم‌ترین تأثیرات برای شکل‌گیریِ مسیرِ هنریِ ایشان را در نوجوانی بنا نهاد. خوشنویسی را نزد مرحوم استاد غلامحسین همایونی آغاز کرد و در ادامه از محضر و تدریسِ استادان حسن دانشفر، حسین میرخانی، یدالله کابلی خوانساری و جناب کیخسرو خروش بهره برد. مدرک ممتازیِ ایشان با امضای استادان حسین و حسن میرخانی تأیید شد و مقامِ استادیِ ایشان به حکمِ قلمِ استاد کیخسرو خروش مبارک گردید. به یمنِ این همت و افتخار، اینک ما، کلامِ بزرگانِ این مرز و بوم را زیباتر می‌خوانیم؛ اشعارِ رودکی، سعدی، خیام و حافظ را متعالی‌تر می‌بینیم و گزیده‌ی تاریخِ بیهقی را دقیق‌تر می‌خوانیم؛ عطار و مولانا را زیباتر معنا می‌کنیم و چکاچکِ رزم رستم و اسفندیار را دلیرانه می‌بینیم و چه مناجات‌ها که از دریچه‌ی کتابتِ هنرِ استاد، نورانی‌تر بر دل می‌نشیند. بیش از ده هزار صفحه کتابت که مجالی مفصل می‌طلبد تا یکایک تقریر شود.